تفاوت‌های قرارداد کارگری با پیمانکاری

در زمان بستن قرارداد کاری با شخصی به عنوان پیمانکار، تنها ذکر کردن عنوان قرارداد پیمانکاری باعث خروج از شمول قانون کار و شناخته شدن طرف قرارداد نمی‌شود. برای تبدیل قرارداد از حالت پیمانکاری به کارگری، وجود 4 ویژگی در آن الزامی است. مورد اول، در رابطه با شیوه محاسبه دستمزد است. مزد هر یک از کارگران مطابق مقدار کار صورت گرفته، مدت زمان یعنی ماه، روز و ساعت و یا ترکیبی از این دو مورد مورد محاسبه قرار می‌گیرد. ولی، حقوق و دستمزد پیمانکار فردی، باید با توجه به حجم کل کار محاسبه شده و به حساب وی واریز شود.

تفاوت دوم بین پیمانکار فردی و کارگر، از جهت ابزار کار است. نیازی نیست کارگران ابزار کار شخصی به همراه داشته باشند. ولی، پیمانکار فردی باید شخصاٌ ابزار کار را تهیه کرده و مطابق مفاد قرارداد، تمام یا قسمتی از ابزار کار را به عنوان امانت از کارفرما اخذ و استفاده کند. البته، ذکر کردن شروط لازم در رابطه با این موضوع در متن قرارداد از اهمیت بالایی برخوردار است.

خبرنامه پارمیس را از دست ندهید!

هر هفته محتوای اختصاصی و جدیدترین اخبار، مقالات آموزشی حسابداری، مالی و مدیریتی را برای شما میفرستیم.

عضویت

از دیگر نشانه‌های پیمانکار فردی، می‌توان به عدم تبعیت وی از مقررات خاص کارگاه اشاره کرد. مثلاٌ، ساعت خروج و ورود هر پیمانکار به محل کار، از ساعت‌های کاری معمول کارگاه برای دیگر کارگران تبعیت نمی‌کند. بلکه، باید دوره کاری را برای پیمانکار تعریف کرد و وی موظف به اتمام کار در آن دوره است. در قرارداد پیمانکاری، الزاماٌ باید ساعت آغاز و پایان کار را نیز ذکر کرد.

فرق دیگر بین پیمانکار فردی و کارگر، این است که، کار ارجاع داده شده به کارگر، باید به‌وسیله خود وی صورت بگیرد. در نتیجه، کارگر امکان واگذاری وظایف خود به فرد دیگری را ندارد. ولی، پیمانکار فردی امکان محول کردن کارهای خود را به کارگران دارد. فراموش نشود که این مورد مهم را باید در قرارداد ذکر کرد.

راهکارهای نرم افزار پارمیس برای همه کسب و کارها

فروشگاهی

شرکتی

تولیدی

بازرگانی

خدماتی

اصناف

زیر سیستم‌های یکپارچه استار