قرارداد اختیار معامله چیست؟ + انواع
- شهریور 29, 1402
نرم افزار حسابداری » قرارداد اختیار معامله چیست؟ + انواع
فهرست مطالب
قرارداد اختیار معامله یکی از ابزارهای مالی پرکاربرد در بازارهای مالی جهانی است که به سرمایهگذاران و تجار توانایی حمایت از مواجهه با ریسکها و مدیریت سبد داراییها را میدهد. این قرارداد، به طرفها اجازه میدهد تا در آیندهای تعیینشده، یک دارایی خاص را به قیمتی معین خریداری یا به فروش برسانند، بدون اینکه مجبور باشند آن دارایی را به واقعیت بپذیرند.
این نوع قراردادها عموماً به عنوان “اختیار” یا “گزینه” شناخته میشوند. کلمه “اختیار” به معنای حق یا امتیاز انجام عملیات خاصی است که توسط صاحب اختیار (حامل اختیار) میتواند در یک زمان معین و یا در مدت زمان مشخصی انجام شود. این اختیار معمولاً در ازای پرداخت یک مبلغ معین به صاحب اختیار (پریمیوم) اعطا میشود. در این مطلب، پارمیس به بررسی کامل این موضوع می پردازد. با ما همراه باشید.
قرارداد اختیار معامله چیست؟
قرارداد اختیاری، همچنین به عنوان “قرارداد گزینه” شناخته میشود، یک توافق مالی بین دو طرف است که به یکی از طرفها (حامل اختیار) اجازه میدهد تا در آینده تعیین شده توسط طرفها، یک دارایی خاص را به قیمت معین خریداری یا به فروش برساند، بدون اینکه مجبور باشد آن دارایی را به واقعیت بپذیرند. قرارداد اختیار معامله به عنوان یک ابزار مالی محبوب در بازارهای مالی به کار میرود و به سرمایهگذاران و تجار امکان مدیریت ریسکها و کسب سود در شرایط بازار متغیر را میدهد.
در قرارداد اختیاری، دو طرف اصلی هستند:
- حامل اختیار (بلندمدت): این طرف، حق انتخاب دارد که در آینده، تاریخ تعیینشده یا در یک بازه زمانی مشخص، دارایی را به قیمت تعیینشده در قرارداد خریداری یا به فروش برساند. حامل اختیار در واقع برای خرید یا فروش دارایی در آینده، یک گزینه دارد، اما او اجباری ندارد از این اختیار استفاده کند.
- صاحب اختیار (کوتاه مدت): این طرف، تعهد دارد که اگر حامل اختیار از حق خود برای خرید یا فروش دارایی استفاده کند، دارایی مشخص شده در قرارداد را به او بفروشد (اگر حامل اختیار خریدار اختیار است) یا از او بخرد (اگر حامل اختیار فروشنده اختیار است). در مقابل تعهد خود، صاحب اختیار یک مبلغ پیشپرداخت (پریمیوم) را از حامل اختیار دریافت میکند.
نوع قرارداد اختیاری به دو دسته اصلی تقسیم میشود:
- اختیار خرید (Call Option): در این نوع قرارداد، حامل اختیار حق خرید دارایی را به قیمت معین در آینده دارد. اگر با توجه به شرایط بازار، قیمت دارایی در آینده از قیمت معین در قرارداد بیشتر شود، حامل اختیار میتواند از اختیار خود برای خرید دارایی با قیمت کمتر استفاده کند و سود کند.
- اختیار فروش (Put Option): در این نوع قرارداد، حامل اختیار حق فروش دارایی را به قیمت معین در آینده دارد. اگر با توجه به شرایط بازار، قیمت دارایی در آینده از قیمت معین در قرارداد کمتر شود، حامل اختیار میتواند از اختیار خود برای فروش دارایی با قیمت بیشتر استفاده کند و سود کند.
قراردادهای اختیار معامله عموماً در بازارهای سهام، ارزها، سیاستهای کالا، نفت، اوراق بهادار و سایر ابزارهای مالی به کار میرود. این ابزارها به سرمایهگذاران و تجاران امکان میدهند که بدون نیاز به مالکیت فیزیکی داراییها، از حرکتهای قیمتی بهرهمند شوند و ریسکهای بازار را مدیریت کنند.
چگونه وارد بازار اختیار معامله سهام شویم؟
وارد بازار اختیار مالی سهام شدن به عنوان یک سرمایهگذار، میتواند با رعایت چند گام ساده انجام شود. این گامها به شما امکان میدهند تا با توجه به نیازها و هدفهای خود، به خوبی و با اطمینان در این بازار مشارکت کنید. در زیر، نکات مهم برای وارد شدن به بازار اختیار معامله سهام آمده است.
- اطلاعات و آموزش: در ابتدا، تحقیق و مطالعه در مورد بازار اختیار مالی و مفاهیم مرتبط با آن بسیار مهم است. مطالعه منابع معتبر، کتب، مقالات و ویدئوهای آموزشی میتواند به شما درک بهتری از این بازار و روشهای معامله بدهد.
- انتخاب یک بروکر (دلال): برای وارد شدن به بازار اختیار معامله، باید با یک بروکر یا دلال معتبر همکاری کنید. این بروکرها شما را به خریداران و فروشندگان داراییها متصل میکنند و به شما امکان میدهند تا اختیارها را خریداری یا به فروش برسانید. بهتر است بروکری انتخاب کنید که تجربه و شهرت خوبی در صنعت داشته باشد.
- تعیین هدفها و ریسکها: قبل از ورود به بازار، باید هدفهای خود را مشخص کنید. آیا قصد دارید اختیارها را به عنوان یک ابزار محافظهکاری و مدیریت ریسک مورد استفاده قرار دهید؟ یا آیا به دنبال سود و سودآوری از حرکت قیمتها هستید؟ تعیین ریسکهای مالی و زمانی همچنین بسیار مهم است.
- تمرین با حساب آزمایشی: قبل از ورود به بازار اصلی، بسیار مفید است که با یک حساب آزمایشی یا دمو (Demo Account) تمرین کنید. این حسابها به شما اجازه میدهند تا با استفاده از پول مجازی، معاملات را در شرایط واقعی شبیهسازی کنید و تجربه کسب کنید.
- استفاده از راهنمایی مشاوران مالی: اگر بازار اختیاری برای شما ناشناخته است، بهتر است که با مشاور مالی یا کارشناس مستقل مشورت کنید. آنها میتوانند شما را در مورد بهترین راهکارها و معاملات مناسب برای شما راهنمایی کنند.
- رعایت قوانین و مقررات: برای ورود به بازار اختیاری، باید قوانین و مقررات مربوط به بازارهای مالی و اختیار معامله را رعایت کنید. اطمینان حاصل کنید که به طور کامل با شرایط و الزامات این بازار آشنا هستید.
- تحلیل و تحقیق: قبل از هرگونه تصمیمگیری، باید بازار سهام و اختیاری را به دقت تحلیل کنید. تحلیلهای تکنیکال (بر اساس نمودارهای قیمت و شاخصها) و تحلیلهای بنیادی (بر اساس اخبار و عوامل اقتصادی) را در نظر بگیرید. این تحلیلها به شما در درک و پیشبینی حرکتهای قیمتی کمک میکنند.
- مدیریت سرمایه: وارد شدن به بازار اختیاری نیازمند مدیریت سرمایه حساس و دقیق است. همیشه فقط بخش کوچکی از سرمایه خود را به معاملات اختیار بازار اختصاص دهید و مطمئن شوید که سطح ریسکی که به آن تعریف میکنید، قابل قبول برای شما است.
- درک پریمیوم: هنگام خرید قرارداد اختیار مالی، شما باید مبلغی به نام پریمیوم پرداخت کنید که هزینه حق انتخاب دارایی را مشخص میکند. باید درک کنید که پریمیوم، برنده شدن یا باختن در معاملات اختیاری نیست، بلکه مبلغی است که بابت حق استفاده از اختیار پرداخت میشود.
- دقت در اجرا: در بازار اختیار معامله، زمان اجرای معاملات بسیار مهم است. باید دقت کنید که معاملات خود را در زمان مناسب اجرا کنید تا از حرکتهای قیمتی مورد نظر بهرهبرداری کنید. معمولاً اختیارها دارای تاریخ انقضاء (Expiration Date) هستند که پس از آن اختیار منقضی میشود.
- رصد بازار: در بازار اختیار مالی، رصد بازار و تغییرات قیمتی از اهمیت بسیاری برخوردار است. اختیار بازار یک ابزار زمانبر است و برای بهرهبرداری از آن به خوبی باید با رصد بازار به صورت منظم و حرفهای سر و کار داشته باشید.
- حساسیت به وضعیت بازار: در بازار سهام و اختیار مالی، وضعیت بازار و تغییرات آن ممکن است به سرعت تغییر کند. شما باید به این حساسیت دقت کنید و در هنگام معاملات خود، برنامهریزی و استراتژی مناسب را اجرا کنید.
اختیار معامله یک ابزار مالی پیچیده و حرفهای است و ورود به این بازار نیازمند آگاهی، تجربه و هوشمندی است. بهتر است همیشه خود را بهروز نگهدارید و از تجربههای سابق و اطلاعات بهدستآمده استفاده کنید تا بهترین تصمیمگیریها را در این بازار انجام دهید. همچنین، همیشه به خود پیشفروشی کنید و از اهمیت آموزش و راهنماییهای کارشناسان مطمئن شوید.
کال مارجین شدن در قراردادهای اختیار معامله
کال مارجین شدن یک مفهوم مهم در قراردادهای اختیار بازار است که به ارتباط با نیاز به تامین تضمین مالی (مارجین) در هنگام خرید یا فروش قرارداد اختیار اشاره دارد. وقتی که یک سرمایهگذار تصمیم میگیرد قرارداد اختیار را خریداری کند، بانک یا بروکر معتبر، ممکن است از او بخواهد مبلغی به عنوان مارجین واریز کند. این مارجین میزان پیشپرداخت حداقلی است که برای انجام معامله مورد نیاز است و به عنوان تضمین انجام معامله عمل میکند.
دلیل اصلی مارجین شدن در قراردادهای اختیار این است که این نوع قراردادها اغلب مرتبط با سهام، ارزها و سایر ابزارهای مالی هستند که ارزشهای زیادی دارند. با توجه به پویایی و ریسکهای بازار، بانکها و بروکرها به منظور جلوگیری از امکاناتی مثل شکستن معامله یا بدهیهای بزرگ، از سرمایهگذاران میخواهند مبلغی به عنوان تضمین واریز کنند.
بسته به سیاستها و نقشههای هر بانک یا بروکر، نرخ مارجین میتواند متغیر باشد و ممکن است به شکل مقداری از ارزش کل قرارداد یا به صورت درصدی از ارزش قرارداد تعیین شود. همچنین، بسته به نوع قرارداد اختیار و ریسک مرتبط با آن، میزان مارجین ممکن است متفاوت باشد.
از نظر سرمایهگذاران، باید توجه داشته باشند که مارجین شدن یک ریسک افزوده به معامله محسوب میشود. اگر ارزش داراییها تغییر کند و باعث کاهش ارزش کل قرارداد شود، بانک یا بروکر ممکن است از سرمایهگذار خواسته شود که مارجین بیشتری واریز کند تا معامله در حال انجام حفظ شود. اگر سرمایهگذار قادر به واریز مارجین بیشتر نباشد، ممکن است معامله بصورت خودکار تمام شود و اختیار منقضی شود.
درنتیجه، برای شرکت در بازار اختیار معامله، سرمایهگذاران باید با شرایط مارجین شدن مختصراً آشنا باشند و مطمئن شوند که توانایی تامین مارجین مورد نیاز برای حفظ معاملات را دارند. همچنین، مهم است که قبل از ورود به معامله، با بانک یا بروکر همکار خود از قوانین و مقررات مرتبط با مارجین و استفاده از آنها در قراردادهای اختیار مالی آشنا شوند.
انواع اختیار معامله از نظر سود یا زیان
از نظر سود یا زیان، اختیارهای معامله به دو دسته اصلی تقسیم میشوند: اختیار خرید (Call Option) و اختیار فروش (Put Option). این دو نوع اختیار به تعداد متفاوتی از متغیرها، مانند قیمت دارایی مبنا (معامله شده)، قیمت تمرین (Strike Price)، تاریخ انقضاء (Expiration Date) و سایر عوامل، بستگی دارند. به طور کلی، اختیار خرید و اختیار فروش در مواجهه با حرکتهای قیمتی مختلف، سود یا زیان متفاوتی را برای حامل اختیار و صاحب اختیار ایجاد میکنند.
- اختیار خرید: این امر به حامل اختیار (بلندمدت) اجازه میدهد که در زمان انقضاء یا تاریخ معین، دارایی مبنا را به قیمت تمرین تعیینشده خریداری کند. اگر قیمت دارایی مبنا در زمان انقضاء از قیمت تمرین بیشتر باشد، حامل اختیار میتواند از اختیار خود استفاده کند و با خرید دارایی با قیمت تمرین و فروش آن با قیمت بازار سود کند. اگر قیمت دارایی مبنا در زمان انقضاء کمتر از قیمت تمرین باشد، حامل اختیار میتواند از اختیار خود صرفنظر کند و تنها اتلاف پریمیوم پرداخت شده را تجربه کند.
- اختیار فروش: این امر به حامل اختیار (بلندمدت) اجازه میدهد که در زمان انقضاء یا تاریخ معین، دارایی مبنا را به قیمت تمرین تعیینشده به فروش برساند. اگر قیمت دارایی مبنا در زمان انقضاء از قیمت تمرین کمتر باشد، حامل اختیار میتواند از اختیار فروش خود استفاده کند و با فروش دارایی با قیمت تمرین و خرید دوباره آن با قیمت بازار سود کند. اگر قیمت دارایی مبنا در زمان انقضاء از قیمت تمرین بیشتر باشد، حامل اختیار میتواند از اختیار فروش خود صرفنظر کند و تنها اتلاف پریمیوم پرداخت شده را تجربه کند.
اختیارهای معامله از نظر سود یا زیان ممکن است به ترتیب زیر باشند:
حامل اختیار خرید-بلندمدت :
- سود: اگر قیمت دارایی مبنا در زمان انقضاء از قیمت تمرین بیشتر باشد، حامل اختیار میتواند با خرید دارایی با قیمت تمرین و فروش آن با قیمت بازار سود کند. اختلاف بین قیمت تمرین و قیمت دارایی مبنا، به عنوان سود حامل اختیار محاسبه میشود.
- زیان: اگر قیمت دارایی مبنا در زمان انقضاء کمتر از قیمت تمرین باشد، حامل اختیار میتواند از اختیار خود صرفنظر کند و تنها اتلاف پریمیوم پرداخت شده را تجربه کند.
حامل اختیار فروش- بلند مدت:
- سود: اگر قیمت دارایی مبنا در زمان انقضاء از قیمت تمرین کمتر باشد، حامل اختیار میتواند با فروش دارایی با قیمت تمرین و خرید دوباره آن با قیمت بازار سود کند. اختلاف بین قیمت تمرین و قیمت دارایی مبنا، به عنوان سود حامل اختیار محاسبه میشود.
- زیان: اگر قیمت دارایی مبنا در زمان انقضاء از قیمت تمرین بیشتر باشد، حامل اختیار میتواند از اختیار فروش خود صرفنظر کند و تنها اتلاف پریمیوم پرداخت شده را تجربه کند.
همچنین، در مورد این دو نوع اختیار، باید به دو مفهوم مهم توجه داشته باشیم:
- پریمیوم: منظور مبلغی است که صاحب اختیار (کوتاه مدت) از حامل اختیار (بلندمدت) دریافت میکند. حامل اختیار پریمیوم را به عنوان مبلغی پیشپرداخت میدهد تا از حق انتخاب (اختیار) برای خرید یا فروش دارایی به مبلغ تمرین استفاده کند. پریمیوم به عنوان سود صاحب اختیار در صورتی محاسبه میشود که اختیار بازار در زمان انقضاء اجرا نشود و اختلاف قیمتها به سود او بیانجامد.
- حداقل یا حداکثر ریسک: برخی از اختیارهای معامله، حداقل ریسک محدودیت دارند، به این معنی که میزان پریمیوم پرداختی توسط حامل اختیار همان حداکثر میزان زیانی است که میتواند در صورت عدم اجرای اختیار تجربه کند. اما برخی از اختیارها هم حداکثر ریسک ندارند، و اگر با توجه به حرکتهای قیمتی داراییها، مزیتی برای حامل اختیار ایجاد نشود، میزان زیان ممکن است نامحدود باشد.
مهم است که قبل از ورود به معامله با اختیارها، به دقت شرایط مرتبط با آنها را مطالعه کنید و میزان ریسک و سود محتمل را در نظر بگیرید. همچنین، نیاز است تجربه و دانش کافی در مورد بازار مرتبط و روشهای معامله با اختیارها داشته باشید تا به بهترین تصمیمگیریها برسید و ریسکهای مرتبط با این نوع معاملات را مدیریت کنید.
منظور از ارزش ذاتی و زمانی قرارداد اختیار معامله چیست؟
منظور از “ارزش ذاتی” و “ارزش زمانی” قرارداد اختیار مالی، دو عامل مهم در تعیین قیمت یک قرارداد اختیار مالی هستند که نقش مهمی در تعیین قیمت نهایی اختیار دارند.
ارزش ذاتی: این امر در قرارداد اختیار مالی نشاندهنده اختلاف بین قیمت دارایی مبنا (معامله شده) و قیمت تمرین (Strike Price) است. در حالت اختیار خرید، اگر قیمت دارایی مبنا بیشتر از قیمت تمرین باشد، ارزش ذاتی مثبت است؛ و در حالت اختیار فروش، اگر قیمت دارایی مبنا کمتر از قیمت تمرین باشد، ارزش ذاتی مثبت است. به عبارت دیگر، ارزش ذاتی نشاندهنده سود فوری حامل اختیار مالی است اگر او از حق انتخاب استفاده کند و قرارداد را اجرا کند.
برای مثال، اگر قیمت دارایی مبنا در یک قرارداد اختیار خرید سهام 50 ریال باشد و قیمت تمرین این اختیار 40 ریال باشد، ارزش ذاتی این اختیار 10 ریال است (50 – 40= 10 ).
ارزش زمانی: این امر در قرارداد اختیار مالی نشاندهنده مبلغی است که به عنوان “اضافه” به قیمت ذاتی قرارداد اضافه میشود. ارزش زمانی ناشی از زمان باقیمانده تا تاریخ انقضاء است و نمایانگر امکان تغییر قیمت دارایی مبنا در آینده است.
ارزش زمانی تابعی از عوامل مختلفی است که شامل موارد زیر میشود:
- زمان باقیمانده تا تاریخ انقضاء: هر چقدر زمان تا تاریخ انقضاء باقیمانده بیشتر باشد، ارزش زمانی بیشتر خواهد بود.
- شدت نوسانات بازار: اگر بازار دارای نوسانات قوی باشد و قیمت دارایی مبنا به سرعت تغییر کند، ارزش زمانی بیشتر خواهد بود.
- نرخ بهره: نرخ بهره اعمال شده در ارزش زمانی نقش میبازد؛ زیرا اگر نرخ بهره بالا باشد، سود کسب شده از سرمایهگذاری در یک قرارداد اختیار، ارزش زمانی را کاهش میدهد.
برای مثال، فرض کنید یک قرارداد اختیار خرید سهام به دارایی مبنا با قیمت 50 ریال و تاریخ انقضاء 6 ماه دسترسی دارد. اگر قیمت تمرین این اختیار 40 ریال باشد و قیمت دارایی مبنا در حال حاضر 45 ریال باشد، ارزش ذاتی این اختیار 5 ریال خواهد بود (45 – 40 = 5). اما اگر این اختیار بیش از 6 ماه تا تاریخ انقضاء باقی بماند، ارزش زمانی نیز به قیمت ذاتی اضافه خواهد شد که میتواند مثلاً 2 ریال باشد. در این صورت قیمت نهایی اختیار، معادل مجموع ارزش ذاتی ( 5 ریال ) و ارزش زمانی (2 ریال ) است و در مجموع 7 ریال خواهد بود.
در نتیجه، ارزش ذاتی و ارزش زمانی دو عامل متفاوت هستند که در تعیین قیمت نهایی یک قرارداد اختیار مالی تأثیر دارند و نقش مهمی در معاملات مالی با اختیارها ایفا میکنند.
منظور از راهبرد در قرارداد اختیار معامله چیست؟
راهبرد در قرارداد اختیار معامله به مجموعهای از تصمیمات و برنامههایی اطلاق میشود که توسط سرمایهگذار یا تاجر اختیار (بلندمدت) در مورد خرید یا فروش دارایی مبنا با استفاده از اختیار مالی به عمل میآید. این تصمیمات و برنامهها بر اساس اطلاعات موجود، تحلیل بازار، اهداف سرمایهگذاری و سطح ریسکی که سرمایهگذار تمایل دارد بپذیرد، تعیین میشود.
بهطور کلی، راهبردهای مورد استفاده در قراردادهای اختیار مالی به دو دسته اصلی تقسیم میشوند:
راهبردهای محافظهکار یا کاوردار: این نوع راهبرد به منظور کاهش ریسکهای مرتبط با داراییها و مواجهه با نوسانات بازار استفاده میشود. در این راهبرد، سرمایهگذار تلاش میکند که با خرید یا فروش اختیار، میزان ریسکی که دارایی مبنا در معرض آن قرار دارد را کاهش دهد. معمولاً راهبردهای کاوردار به صورت اختیارهای خرید (Call Options) و اختیارهای فروش (Put Options) مورد استفاده قرار میگیرند.
راهبردهای تجاری یا سودجو: این نوع راهبرد برای کسب سود از نوسانات قیمتی داراییها استفاده میشود. در این راهبرد، سرمایهگذار تلاش میکند با استفاده از اختیارهای معامله، به نوسانات قیمتی داراییها در بازار سرمایه سود برسد. این نوع راهبرد معمولاً نیازمند دانش و تجربهای به میزان بالا از بازار سرمایه و تحلیلهای مالی است.
در ادامه، چند نمونه از راهبردهای معمول در قراردادهای اختیار بازار آورده شده است.
- خرید یا فروش تغطیه شده: در این راهبرد، سهام یا دارایی مبنا خریداری میشود و به صورت همزمان یک اختیار خرید تحت عنوان “کاور” (اختیار خرید) فروش میشود. این راهبرد به سرمایهگذار اجازه میدهد که از افزایش قیمت دارایی مبنا بهرهمند شود، در حالی که با اختیار فروش کاور، بخشی از ریسک را تا حدی کاهش میدهد.
- اختیار فروش تحت عنوان حفاظتی: این راهبرد برای کاهش ریسک پرتفوی سهام استفاده میشود. در این راهبرد، اختیار خرید (Call Option) بر روی سهام یا دارایی مبنا خریداری میشود و همزمان یک اختیار فروش (Put Option) به عنوان “حفاظتی” فروخته میشود. این راهبرد به سرمایهگذار اجازه میدهد که از افزایش قیمت سهام بهرهمند شود و همزمان از کاهش قیمتها در صورت بروز اتفاقات نامطلوب، با استفاده از اختیار فروش حفاظتی، ریسک را کاهش دهد.
اختیار معامله سهام چیست؟
اختیار بازار سهام (Stock Options) یک نوع قرارداد مالی است که حامل این اختیار را قادر میسازد، اما اجبار نمیکند، در یک زمان معین در آینده، سهام یا اوراق بهادار دیگری را با قیمت مشخص شده (قیمت تمرین) خریداری یا فروش کند. این نوع اختیارها به سرمایهگذاران امکان مشارکت در تغییرات قیمت سهام یا اوراق بهادار دلخواه بدون اجبار خرید یا فروش آنها را میدهد.
- اختیار خرید: در این امر حامل اختیار (بلندمدت) حق دارد در یک زمان مشخص در آینده، تعداد معینی از سهام یا اوراق بهادار دیگری را با قیمت تمرین تعیینشده خریداری کند. اگر در زمان انقضاء قیمت دارایی مبنا (سهام یا اوراق بهادار) بیشتر از قیمت تمرین باشد، حامل اختیار میتواند از این اختیار استفاده کند و با خرید دارایی و فروش آن با قیمت بازار، سود کسب کند. اگر قیمت دارایی مبنا کمتر از قیمت تمرین باشد، حامل اختیار میتواند از این اختیار صرفنظر کند و تنها اتلاف پریمیوم پرداختی را تجربه کند.
- اختیار فروش: حامل اختیار (بلندمدت) حق دارد در یک زمان مشخص در آینده، تعداد معینی از سهام یا اوراق بهادار دیگری را با قیمت تمرین تعیینشده به فروش برساند. اگر در زمان انقضاء قیمت دارایی مبنا کمتر از قیمت تمرین باشد، حامل اختیار میتواند از این اختیار استفاده کند و با فروش دارایی با قیمت تمرین و خرید دوباره آن با قیمت بازار، سود کسب کند. اگر قیمت دارایی مبنا بیشتر از قیمت تمرین باشد، حامل اختیار میتواند از این اختیار صرفنظر کند و تنها اتلاف پریمیوم پرداختی را تجربه کند.
اختیار بازار سهام به عنوان یک ابزار مالی مهم در بازار سرمایه استفاده میشود و افراد و سرمایهگذاران میتوانند با استفاده از این اختیارها، درآمد کسب کنند، ریسکهای خود را مدیریت کنند و بهرهمندی از تغییرات بازار سرمایه را بدون نیاز به خرید یا فروش مستقیم داراییها تجربه کنند. البته، استفاده از این نوع ابزارها نیازمند دانش و تجربه مالی میباشد و برای افراد غیر حرفهای میتواند مخاطرهآمیز باشد.
منظور از گروه اختیار معامله و کلاس اختیار معامله چیست؟
در بازار اختیاری، اختیارها بر اساس ویژگیها و شرایط خاص خود به گروهها و کلاسهای مختلف تقسیم میشوند. این تقسیمبندیها اهمیت بسیاری در تعیین ماهیت اختیارها، ارزش آنها و استفاده از آنها توسط سرمایهگذاران دارد. به طور کلی، اختیارها به دو گروه اصلی تقسیم میشوند: اختیارهای خرید (Call Options) و اختیارهای فروش (Put Options). در هر گروه نیز میتوانند کلاسهای مختلفی وجود داشته باشند.
جمع بندی
قرارداد اختیار معامله یک نوع قرارداد مالی است که به حامل اختیار (بلندمدت) اجازه میدهد، اما اجبار نمیکند، در یک زمان معین در آینده، تعداد معینی از سهام یا داراییهای دیگری را با قیمت تمرین تعیینشده خریداری یا فروش کند. این نوع اختیارها به سرمایهگذاران امکان مشارکت در تغییرات قیمت داراییها بدون اجبار خرید یا فروش آنها را میدهد.
در نهایت، استفاده از قراردادهای اختیار بازار نیازمند دانش، تحلیل بازار و مهارتهای مالی است. این ابزارها به سرمایهگذاران اجازه میدهند تا در بازار سرمایه بهرهمندی از فرصتها و مواجهه با ریسکها را با بهترین راهبردها تعیین کنند.
سوالات متداول
استراتژیهای معمول شامل محافظهکاری و کسب سود از نوسانات قیمتی داراییها هستند.
همه سرمایهگذاران و افراد میتوانند از قراردادهای بازار معامله استفاده کنند، اما نیازمند دانش و تجربه مالی هستند. چه استراتژیهایی با استفاده از قراردادهای اختیار بازار میتوان تعیین کرد؟
چه کسانی میتوانند از قراردادهای اختیار بازار استفاده کنند؟